پانزده اثر دنیوی و اخروی بر ترک نماز
رسول خدا (ص)می فرمایند:کسی که نماز خود را سبک گیرد ودر به جا آوردنش سستی نماید خداوند
اورا به پانزده بلا مبتلا می فرماید شش بلا در دنیا و سه تا در موقع مردنش و سه در قبر و سه در
قیامت و هنگامی که از قبرش بیرون می آید اما شش بلای دنیوی:1-خداوند برکت را از عمر او بر
می دارد2-برکت روزیش را بر میدارد3-از صورتش نشانه نیکوکاران را بر می دارد4-هر کار خیری
کند پذیرفته نمی شود و برای آن اجری ندارد5-دعایش مستجاب نمی شود6-از دعای نیکوکاران بهره ای
ندارد. و سه برایی که هنگام مردنش برای اوست:1-با ذلت و خواری می میرد 2-با گرسنگی می میرد
3-باتشنگی و حالت عطش او طوریست که اگر از نهر های دنیا بیاشامد سیراب نمیشود. سه بلایی که در
قبر به او میرسد1-ملکی در قبر گماشته میشود که اورا فشار دهد و زجر نماید 2-قبرش برایش تنگ
می گردد3-قبرش تاریک و در ظلمت است و سه بلا قیامتش:1-ملکی او را بر صورتش می کشاند
برای حساب در موقف حساب و مردمان به او می نگرند2-در حسابش سخت گیری می شود
3-خداوند نظر رحمت به او نمی فرماید و او را پا کیزه نمی کند و برایش عذاب درد ناکی است.
منبع:کتاب صلوه مستدرک نقل از فلاح السائل سید بن طاووس
کلمات کلیدی:
کلمات کلیدی:
کلمات کلیدی:
مهم ترین واجب الهی
حضرت امام صادق (ع)می فرمایند:نخستین عملی که در قیامت از آن باز خواست می شود از بنده نماز است اگر پذیرفته شد
اعمال دیگر هم پذیرفته می شود و اگر قبول نشد کارهای دیگرش هم رد کرده می شود(ج18بحارالانوارص52.)
ونیز از آن حضرت پرسیدند بزرگترین عملی که بندگان به پروردگار خود به سبب آن نزدیک می شوند چیست؟
حضرت فرمود:پس از شناسایی (خدا و پیغمبر و امام (ع)) با فضیلت تر از نماز نمی شناسم آیا نمیبینی که بندهی نیکوکار
حضرت مسیح(ع) گفت: خداوند به من وصیت و سفارش فرموده به نماز خواندن و زکوه دادن تا زنده هستم و افضل اعمال
را از رسول خدا(ص)پرسیدند فرمود:نمازی است که در اول وقت آن بجا آورده شود(کافی)
حضرت باقر (ع) می فرماید:نماز ستون دین است مَثَل نماز مانند چوب وسط خیمه است که تا آن برقرار است طناب ها
و خیمه ثابت است و هر وقت آن چوب کج و شکسته شود میخ وطناب هم از جای خود کنده خواهد شد و خیمه می افتد
(ج18بحار الانوار باب فضل الصلوه ص 9) همچنین ایمان وتمام اعمال و عبادات وابسته به نماز است که اگر ترک شود
سایر اعمال هم ضایع است.
انشاالله ادامه بحث رو در پست بعدی می فرستم (برای شادی روح شهدا بخصوص شهید سید عبدالحسین دستغیب صلوات)
کلمات کلیدی:
تو اما نازنینی
تو بیش از حد خدایی بگو که کارهایش
من اما هیچ هستم همیشه اشتباه است
تو بسیاری زیادی بگو حتی نمازش
ولی من کوچک و کم نمازش هم گناه است
من و یک روح خاکی دلم بد جور تنگ است
من و قلبی زمینی دلم را زیر و رو کن
تو اما بی نظیری ببین روحم چروک است
تو اما نا زنینی خودت آن را اتو کن
من اینجا آبرویِ شبیه یک کتابم
تو را بردم خدایا پر از ایراد و اشکال
گمانم قهر کردی درختی بی نتیجه
مرا می بخشی آیا؟ تمام واژه ها کال
اگر گفتند دنیا بیا و خط بزن باز
چرا اینقدر زشت است تمام صفحه ها را
بگو تقصیر این بود مرا بنویس از اول
همین خاکی همین پست ولی این بار زیبا
عرفان نظر آهاری
کلمات کلیدی:
شب و سکوت وخلوتی ندارم که سر به شانه خدا گذارم
کنون که شب هزار پرده تار است نماز من دو رکعت انتظار است
به مکه آمدم ای عشق تا تو را بینم تویی که نقطه عطفی به اوج آئینم
کدام گوشه ی مشعر کدام کنج منا به شوق وصل تو در انتظار بنشینم
روا مباد که بر بنده ات نظر نکنی روا مباد که ارباب جز تو بگزینم
چو رو کنی به رهت درد و رنج نشناسیم زلطف روی تو دست از ترنج نشناسیم
ای آفتاب رشحه ای از چشم تو یک شب مباد بی نظرت سر کنم
انصاف نیست چشمه خورشید را با چشم روشن تو برابر کنم
از چهره ات نقاب در افکن که من خورشید را به پای تو پرپر کنم...
کلمات کلیدی:
شهادت امام حسن عسکری (ع )
شهادت آن حضرت را روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال 260هجری نوشته اند . در کیفیت وفات آن امام بزرگوار آمده است : فرزند عبیدالله بن خاقان گوید روزی برای پدرم ( که وزیر معتمد عباسی بود ) خبر آوردند که ابن الرضا - یعنی حضرت امام حسن عسکری - رنجور شده ، پدرم به سرعت تمام نزد خلیفه رفت و خبر را به خلیفه داد . خلیفه پنج نفر از معتمدان و مخصوصان خود را با او همراه کرد . یکی از ایشان نحریر خادم بود که از محرمان خاص خلیفه بود ، امر کرد ایشان را که پیوسته ملازم خانه آن حضرت باشند ، و بر احوال آن حضرت مطلع گردند . و طبیبی را مقرر کرد که هر بامداد و پسین نزد آن حضرت برود ، و از احوال او آگاه شود . بعد از دو روز برای پدرم خبر آوردند که مرض آن حضرت سخت شده است ، و ضعف بر او مستولی گردیده . پس بامداد سوار شد ، نزد آن حضرت رفت و اطبا را - که عموما اطبای مسیحی و یهودی در آن زمان بودند - امر کرد که از خدمت آن حضرت دور نشوند و قاضی القضات ( داور داوران ) را طلبید و گفت ده نفر از علمای مشهور را حاضر گردان که پیوسته نزد آن حضرت باشند . و این کارها را برای آن می کردند که آن زهری که به آن حضرت داده بودند بر مردم معلوم نشود و نزد مردم ظاهر سازند که آن حضرت به مرگ خود از دنیا رفته ، پیوسته ایشان ملازم خانه آن حضرت بودند تا آنکه بعد از گذشت چند روز از ماه ربیع الاول سال 260 ه . ق آن امام مظلوم در سن 29سالگی از دار فانی به سرای باقی رحلت نمود . بعد از آن خلیفه متوجه تفحص و تجسس فرزند حضرت شد ، زیرا شنیده بود که فرزند آن حضرت بر عالم مستولی خواهد شد ، و اهل باطل را منقرض خواهد کرد ... تا دو سال تفحص احوال او می کردند ... . این جستجوها و پژوهشها نتیجه هراسی بود که معتصم عباسی و خلفای قبل و بعد از او - از طریق روایات مورد اعتمادی که به حضرت رسول الله (ص ) می پیوست ، شنیده بودند که از نرگس خاتون و حضرت امام حسن عسکری فرزندی پاک گهر ملقب به مهدی آخر الزمان - همنام با رسول اکرم (ص ) ولادت خواهد یافت و تخت ستمگران را واژگون و به سلطه و سلطنت آنها خاتمه خواهد داد . بدین جهت به بهانه های مختلف در خانه حضرت عسکری (ع ) رفت و آمد بسیار می کردند ، و جستجو می نمودند تا از آن فرزند گرامی اثری بیابند و او را نابود سازند . به راستی داستان نمرود و فرعون در ظهور حضرت ابراهیم (ع ) و حضرت موسی (ع ) تکرار می شد . حتی قابله هایی را گماشته بودند که در این کار مهم پی جویی کنند . اما خداوند متعال - چنانکه در فصل بعد خواهید خواند - حجت خود را از گزند دشمنان و آسیب زمان حفظ کرد ، و همچنان نگاهداری خواهد کرد تا مأموریت الهی خود را انجام دهد . باری ، علت شهادت آن حضرت را سمی می دانند که معتمد عباسی در غذا به آن حضرت خورانید و بعد ، از کردار زشت خود پشیمان شد . بناچار اطبای مسیحی و یهودی که در آن زمان کار طبابت را در بغداد و سامره به عهده داشتند ، به ویژه در مأموریتهایی که توطئه قتل امام بزرگواری مانند امام حسن عسکری (ع ) در میان بود ، برای معالجه فرستاد . البته از این دلسوزیهای ظاهری هدف دیگری داشت ، و آن خشنود ساختن مردم و غافل نگهداشتن آنها از حقیقت ماجرا بود . بعد از آگاه شدن شیعیان از خبر درگذشت جانگداز حضرت امام حسن عسکری (ع ) شهر سامره را غبار غم گرفت ، و از هر سوی صدای ناله و گریه برخاست . مردم آماده سوگواری و تشییع جنازه آن حضرت شدند .
ماجرای جانشین بر حق امام عسکری
ابوالادیان می گوید : من خدمت حضرت امام حسن عسکری (ع ) می کردم . نامه های آن حضرت را به شهرها می بردم . در مرض موت ، روزی من را طلب فرمود و چند نامه ای نوشت به مدائن تا آنها را برسانم . سپس امام فرمود : پس از پانزده روز باز داخل سامره خواهی شد و صدای گریه و شیون از خانه من خواهی شنید ، و در آن موقع مشغول غسل دادن من خواهند بود . ابوالادیان به امام عرض می کند : ای سید من ، هرگاه این واقعه دردناک روی دهد ، امامت با کیست ؟ فرمود : هر که جواب نامه من را از تو طلب کند . ابوالادیان می گوید : دوباره پرسیدم علامت دیگری به من بفرما . امام فرمود : هرکه بر من نماز گزارد . ابوالادیان می گوید : باز هم علامت دیگری بگو تا بدانم . امام می گوید : هر که بگوید که در همیان چه چیز است او امام شماست . ابوالادیان می گوید : مهابت و شکوه امام باعث شد که نتوانم چیز دیگری بپرسم . رفتم و نامه ها را رساندم و پس از پانزده روز برگشتم . وقتی به در خانه امام رسیدم صدای شیون و گریه از خانه امام بلند بود . داخل خانه امام ، جعفر کذاب برادر امام حسن عسکری را دیدم که نشسته ، و شیعیان به او تسلیت می دهند و به امامت او تهنیت می گویند . من از این بابت بسیار تعجب کردم پیش رفتم و تعزیت و تهنیت گفتم . اما او جوابی نداد و هیچ سؤالی نکرد . چون بدن مظهر امام را کفن کرده و آماده نماز گزاردن بود ، خادمی آمد و جعفر کذاب را دعوت کرد که بر برادر خود نماز بخواند . چون جعفر به نماز ایستاد ، طفلی گندمگون و پیچیده موی ، گشاده دندانی مانند پاره ماه بیرون آمد و ردای جعفر را کشید و گفت : ای عمو پس بایست که من به نماز سزاوارترم . رنگ جعفر دگرگون شد . عقب ایستاد . سپس آن طفل پیش آمد و بر پدر نماز گزارد و آن جناب را در پهلوی امام علی النقی علیه السلام دفن کرد . سپس رو به من آورد و فرمود : جواب نامه ها را که با تو است تسلیم کن . من جواب نامه را به آن کودک دادم . پس " حاجزوشا " از جعفر پرسید : این کودک که بود ، جعفر گفت : به خدا قسم من او را نمی شناسم و هرگز او را ندیده ام . در این موقع ، عده ای از شیعیان از شهر قم رسیدند ، چون از وفات امام (ع ) با خبر شدند ، مردم به جعفر اشاره کردند . چند تن از آن مردم نزد جعفر رفتند و از او پرسیدند : بگو که نامه هایی که داریم از چه جماعتی است و مالها چه مقدار است ؟ جعفر گفت : ببینید مردم از من علم غیب می خواهند ! در آن حال خادمی از جانب حضرت صاحب الامر ظاهر شد و از قول امام گفت : ای مردم قم با شما نامه هایی است از فلان و فلان و همیانی ( کیسه ای ) که در آن هزار اشرفی است که در آن ده اشرفی است با روکش طلا . شیعیانی که از قم آمده بودند گفتند : هر کس تو را فرستاده است امام زمان است این نامه ها و همیان را به او تسلیم کن . جعفر کذاب نزد معتمد خلیفه آمد و جریان واقعه را نقل کرد . معتمد گفت : بروید و در خانه امام حسن عسکری (ع ) جستجو کنید و کودک را پیدا کنید . رفتند و از کودک اثری نیافتند . ناچار " صیقل " کنیز حضرت امام عسکری (ع ) را گرفتند و مدتها تحت نظر داشتند به تصور اینکه او حامله است . ولی هرچه بیشتر جستند کمتر یافتند . خداوند آن کودک مبارک قدم را حفظ کرد و تا زمان ما نیز در کنف حمایت حق است و به ظاهر از نظرها پنهان می باشد . درود خدای بزرگ بر او باد .
منبع سایت تبیان
کلمات کلیدی:
| مراسم شام شهادت امام رضا(ع) | |||||
| بخش اول(اکبری)..................................... |  | ||||
| بخش دوم(مختاری - طهماسبپور).............. | | ||||
| بخش سوم(طهماسبپور).......................... | | ||||
| بخش چهارم(اکبری -مختاری)................... | | ||||
| بخش پنجم(اکبری-مختاری-طهماسبپور)..... | | ||||
| بخش ششم(اکبری-مختاری-طهماسبپور).. | | ||||
کلمات کلیدی:
